خسته

من ادم قضاوت های زودم ....

ادم سطحی نگر ....

افکار بی نهایتم جایی برای دید عمیقم نمیگذارد...

گذشته ی نفس گیرم....

مسخره شدن ها ...

تنها گذاشتن ها ....

خورد شدن هایم .....

از من پیر زنی ساخته که ...

که دیگر نایی برای ناز کردن های دخترانه  ندارد .....

نایی برای تظاهر و جلب توجه ندارد ...‌

من همینقدر ساده ام ....

همین قدر معمولی....

و شاید دوست نداشتنی .....

من نه جوری بزرگ شده ام که با کلاس باشم ...

نه خودم دلم میخواهد که  انگونه رفتار کنم....

دنیای من کمبود  داشت ....

جایی برای غرور و و قدم های محکم نداشت...

یکدفعه از دنیایی وارد دنیایی شدم که در زمین خوردن هایم توقع جور دیگر بودنم را داشتند....

من همینقدر خسته از صحبت های بیهوده با ادم هایی که حوصله شان راندارم....

من ...خستم از ادم ها ازخودم .........

..ولی در کل خدایا تو فقط بندت رو تنها نزار و یاری کن

یک فنجان درد...